Wat is eigenlijk de bedoeling?
Een geweldige vraag. Taaltechnisch mooi zuiver. Maar nee, we hebben het liever over de why. Met veel dank aan Simon Sinek’s “Start with the why”. Het boek is bestseller en de video’s op YouTube al miljoenen keer bekeken. En dus wordt er heel wat tijd besteed aan het formuleren van de ‘why’. Veel te veel tijd…..
Zijn boodschap is goed gelukt. We starten met de why, maar het probleem is dat we niet veel verder komen. Er gaan veel uren (soms dagen) zitten in de brainstorms die leiden tot een gezamnelijke ‘why’. Iets verder in het traject loopt het niet lekker en dan is de conclusie dat we (toch) niet echt een gezamenlijke why hebben. Dus gaan we weer brainstormen, tenslotte is het inmiddels ‘not done’ om zonder ‘why’ te beginnen. Een soort continuous loop. Herkenbaar?
Het is goed en stimulerend om te werken aan zingeving en daar een beeld bij te hebben. Maar het blijkt dat het rete moeilijk is om die why te formuleren. Het resultaat is vaak een wollige zin, ontstaan vanuit een serie concessies, waar iedereen een ander beeld van heeft. Dat helpt niet bij richting geven en dus loop je vast.
Klare taal
We love the ‘why’, maar raken de bedoeling uit het oog. Als je richting wilt geven, is klare taal wel zo fijn. In je eigen taal Sorry mister Sinek, back to Dutch.
Wat als je de vraag stelt ‘Wat is de bedoeling?
Goede vraag, verkeerd antwoord
De vraag ‘wat is de bedoeling?’ moet als antwoord een zelfstandig naamwoord hebben. Het is iets concreet. Dat is mooi, want dan kun je er ook een beeld bij hebben. Toch geven we vaak antwoord met een activiteit; een werkwoord. En ja.. er is ook vaak een relatie, maar het is niet hetzelfde.
Een voorbeeld: samenwerking versus samenwerken. Nu kun je als bedoeling hebben ‘Samenwerking’. Dat is iets wezenlijks anders dan ‘de bedoeling is dat we gaan samenwerken’. Door het zo te benoemen, geef je geen richting aan het doel, maar geef je invulling aan de activiteit; wat je gaat doen. Terwijl het hele idee van een bedoeling (of een why) is om richting te geven. Samen een beeld te hebben over waar we heen gaan. Het moet juist niks zeggen over ‘hoe’ we daar komen. Er zijn immers vele wegen naar Rome. Juist dat willen we open laten, om ruimte te geven aan de expertise, inzichten en energie van iedereen die kan dragen.
In mijn werk merk ik dat we niet zo houden van de bedoeling. We slaan dat over en pakken meteen door naar het doen. Nu hou ik echt van doeners (zie ook mijn artikel Praters zijn de boosdoeners). Toch is doen vanuit de bedoeling veel gaver en effectiever. En als je die vraag dan gaat stellen, let dan op dat je het juiste antwoord krijgt. Of dat je samen als team het juiste antwoord formuleert. Onze bedoeling is ….
Nederlands is zo gek nog niet. Klare taal helpt ons allemaal. Hang dat maar aan de muur 🙂