Het is een zonnige zaterdag. Vandaag ben ik een aan het werk in de POP-UP Coworking Space van The Community Office. Een initiatief van Saskia Vrolijk, interieurarchitect (Studio ’t Wout) en Rosan Gompers, HNW adviseur (New Company Creations). Ze brengen beide werelden bij elkaar, realiseren nieuwe werkomgevingen voor grote en kleine organisaties en ontwikkelen coworking concepten.
De POP-UP Coworking Space is onderdeel van het Designkwartier, een jaarlijks terugkerend ‘festival’ in het Zeeheldenkwartier in Den Haag waarbij toonaangevende ontwerpers en nieuw talent met prikkelende projecten hun werk ‘etaleren’ in de designstores in deze buurt.
Green Office Een van de trends is “Back to Nature’. In de pop-up hebben ze een gave ‘ groene’ ruimte ingericht. Voelt een beetje retro qua meubilair en met heel veel planten van Ogreen, met extra luchtzuiverende werking. Omringd zijn door al dat groen doet meteen iets met je (vandaar ook mijn enthousiasme voor de KantoorKaravaan). Om het nog verder door te voeren, op de achtergrond heerlijk getjilp van vogeltjes. Het meubilair blijkt inderdaad geïnspireerd op designs van vroeger, maar helemaal van nu; special ontwikkeld door Vitra in samenwerking met GStar, voor hun (nieuwe) kantoor aan de A10.
Het Nieuwe Werken (HNW) draait steeds meer om samenwerken; coworking
Werken in een cocon Je afzonderen, op zoek naar een gevoel van geborgenheid. Dat kan in een ‘Workbay’; een soort cocon; mooi in het blauw, met een gekke lamp. Een heerlijke plek om alleen, of met een collega te werken. Gefocust; haast intiem.
Aan tafel Mijn favoriete plek. Gewoon aan een tafel, zodat anderen ook makkelijk aan kunnen schuiven. Lekker werken en tussendoor een goed gesprek, inspiratie door wat je om je heen hoort en ziet. En genieten van goede koffie en heerlijke biologische sapjes.
Staand werken De nieuwste trend, want ‘zitten is het nieuwe roken’ . Een fijne statafel, mooi, maar vooral heel praktisch, met bakken onder het tafelblad voor post-its, pennen, boeken, etc. Uiteraard een stopcontact in het blad, en ook hier een klein ‘dienblaadje’, voor de dingetjes die je steeds nodig hebt; whiteboardmarkers, en zo. Het lijkt er nonchalant op te staan, maar heel functioneel vastgeschroefd.
Het nieuwe bellen Bellen is wel een ding, als je het over Het Nieuwe Werken hebt. Als ‘emailhater’ heb ik hier ook wel een beetje last van. Ik hou niet van email. Bellen is beter, maar in een ‘open’ kantoor, bel je niet zo snel. Want ‘het stoort’. Iedereen kan meeluisteren met je gesprek en je kunt minder gefocust een telefoongesprek voeren. Dus als je wilt bellen, dan ga je naar de gang, het trappenhuis in; dat soort plekken. En daarom stuur je vaak toch even sneller een mailtje. Dan ben je er van af.
Daar moeten we iets mee. Het recyclen van de oude telefooncellen is een leuk idee, maar niet overal toepasbaar. In de Coworking Space hebben ze een fijne ‘ belstoel’. Door de hoge leuningen, zit je privé en kun je je gesprek goed voeren. Alleen mist er nog net een klein leuninkje om je laptop even op open te klappen, want soms heb je die in een call toch nodig. In gesprek met Rosan en Saskia krijg ik allerlei voorbeelden te zien, hoe ze dat bij bedrijven hebben opgelost. Fijne belplekken, maar niet zo comfortabel dat je er de hele dag blijft zitten. Dat is natuurlijk niet het idee van coworking. Slim!
Coworking is Het Nieuwe Werken De inrichting is één, maar het gaat natuurlijk om iets anders: Samen werken; letterlijk. Een plek hebben waar je goed samen kunt zijn. Niet alleen met je team, maar ook met mensen van buiten. Dat is het echte coworking. Daar krijg je inspiratie van. Samen komen ideeën tot leven en ontstaan hele nieuwe oplossingen. Gewoon doordat je elkaar treft in een fijne plek om te werken.
Thank you The Community Office voor deze mooie ervaring & inspiratie. (Rosan – links – en Saskia – rechts). #meervandit
En..tot slot, dank Roosmarijn Knijnenburg voor de prachtige fotografie!
Het is vrijdagmiddag 14 uur. Ik heb een afspraak met Linda Roos. Een jonge zelfstandige professional die ik ongeveer een jaar geleden op het spoor kwam. Vanuit haar blog droombaan.net werpt ze een kritische blik op de arbeidsmarkt. Nu is het tijd voor een ontmoeting; ‘kom maar naar mijn werkplek!” Ik rijd door Amsterdam Nieuw West en mijn navigatiesysteem leidt me door een woonwijk tot voor een oud schoolgebouw. Parkeerplekken genoeg; een unicum in Amsterdam.
A happy place
Meer dan dit schoolgebouw kan ik niet ontdekken in deze straat, dus bel ik Linda om te vragen waar ik moet zijn. Ze werkt in het schoolgebouw, zo blijkt. Het is niet meer in functie als school, maar ‘verhipt’. A happy place, zo voelt het. Gezellige lichtjes en planten sieren de ingang. Een krijtbord heet me welkom en achter de ramen van het gebouw gebeurt van alles. Ik zie een bonte mix van fietsbanden tot oude vintage lampjes. Ik loop naar binnen en in de hal wacht Linda me op. Een jonge vrouw. Half zo oud als ik. ‘Vind het je het leuk als ik je even rondleid?’
Vanuit anti-kraak heeft het gebouw een tijdelijke maatschappelijke functie gekregen als ‘pop-up mall voor start-ups’. Op de begane grond zitten de ‘makers’. Op de eerste verdieping vind je kantoren en veel creatieven. Hier werkt Linda. De 2e verdieping heeft een woonfunctie. Beneden in de hal een koffiecorner. Een ontmoetingsplaats & werkplek ineen. We drinken een cappuccino ‘met melk van de boer’. Linda vertelt over haar carrière…
Geen droomstart “2013. Met een mooie opleiding op zak, Bachelor Media & Cultuur, gevolgd door een Master Comparative Arts and Media Studies stroomde ik vanuit de collegebanken de arbeidsmarkt op. Vol ambitie en klaar voor een mooie carrière. Maar die loopbaan kwam niet meteen, zoals ik hoopte. Ik solliciteerde veel, maar ik was niet de enige en banen in mijn werkveld zijn schaars. Ik werkte wel; in de catering en in een modezaak. Niet helemaal het plan. Het brengt natuurlijk brood op de plank, maar ik wilde echt aan de slag als tekstschrijver. Meer door noodzaak dan vanuit een bewuste keuze werd ik freelancer. Het startte met het delen van mijn ervaringen via mijn blog. Vandaaruit ben ik aan de slag gegaan voor opdrachtgevers. Geen baas en geen baan, maar vrijheid, zelfstandigheid en afwisseling. En ook onzekerheid. Dat is het moeilijkste. Ook voor mijn omgeving. Sommige familieleden en vrienden vragen nog wel eens: ‘Wil je niet liever een echte baan?’”
Verontwaardiging “In het begin van mijn zoektocht naar een baan was ik wel eens boos en verontwaardigd. Op jonge leeftijd moet je al een studiekeuze maken; je bent 16 of 17 jaar en hebt eigenlijk geen idee wie je bent en wat je met je leven wilt. Toch moet je kiezen wat je gaat studeren. Dan stoomt de universiteit je klaar en heb je na jaren een diploma op zak. Voorbereiding op de arbeidsmarkt komt echter helemaal niet aan bod. En daar sta je dan met je diploma en je ambitie. In deze tijd lijkt alles maakbaar. We maken elkaar gek met mooie verhalen en als het dan niet lukt zoals je had gedacht, dan ligt het dus aan ‘mij’. Je kunt daar heel ongelukkig van worden.”
Professional Rebel “Maar boos zijn leidt tot niks. De situatie was zoals die was en dus nam ik zelf de regie. Ik schreef me in bij de Kamer van Koophandel en volgde een accelerator programma bij Professional Rebel. Een traject van 3 maanden voor 20 deelnemers om de kick-start aan je professionele leven te geven. De opdrachten kwamen beetje bij beetje binnen. Tekstcreatie, journalistiek, redigeren, vertalen. In het begin combineerde ik het met bijbaantjes, maar langzaam maar zeker kon ik mijn werkweek als ZZP-er goed vullen vanuit mijn bedrijf Linda Roos & Media. Ja, inderdaad een zinspeling op…”
Van keukentafel naar pop-up werkplek “Nu wil ik niet meer anders. Ik begon, zoals velen, met werken achter de keukentafel. Maar met verschillende huisgenoten om me heen, was dat niet ideaal. Via een vriendin ontdekte ik de ‘anti-kraak’ werkplek en sinds eind 2015 zit ik hier in Lola Luid! Ik deel mijn kantoor met een paar anderen en daarmee is de toch al lage huur helemaal goed op te brengen. Daarnaast brengt het veel voordelen. Het is alsof ik elke dag naar kantoor ga. Er komt ritme en regelmaat in het werken. En in het gebouw zitten allemaal ZZP-ers. We helpen elkaar. Met de komst van de koffiecorner is het nu ook een leuke plek om mensen uit te nodigen.” Ik neem een slok van mijn koffie en ben het helemaal met haar eens.
Over Lola Luid! Lola Luid! is een broedplaats en pop-up mall in Amsterdam Nieuw-West met lokale start-ups. Het is begonnen als pilot van LOLA (Leegstand OpLossers Amsterdam), een initiatief van o.a. Lokale Lente, Culturele Stelling van Amsterdam, Vrije Ruimte, Urban Resort en Stipo om leegstaand gemeentelijk vastgoed aan burgerinitiatieven te geven. Leegstandsbeheer met een maatschappelijke meerwaarde. De gebruikers van Lola Luid! zijn gepassioneerde, creatieve en sociale (startende) ondernemers die met zorg geselecteerd zijn om Lola Luid! tot een succes te maken.
Geen managers, geen hierarchie. Tijd voor autonomie. Mooie woorden vol bravour, maar hoe dan?
En zo heb ik me verdiept in Holacracy. Een andere visie op de inrichting van organisaties, waarbij verantwoordelijkheid echt bij medewerkers terecht komt. Een manier om als organisatie sneller, wendbaarder en meer responsive te worden. Volgens sommigen de next level na ‘Agile’. Wat dat laatste betreft ben ik er nog niet uit. Een agile manier van werken levert veel op, maar hoe zich dat tot Holacracy verhoudt? Ik hoor graag hoe jij dat ziet. Denk met me mee en deel je ideeën.
In onderstaande slides geef ik een korte introductie van Holacracy. Veel input komt uit een zogenaamde ‘Taster’ workshop die ik twee weken geleden volgde in Amsterdam. Interessant is dat in Nederland onder andere Bol.com en ING hiermee bezig zijn.
Ik ben heel benieuwd naar ervaringen met holocracy, dus hoop dat je ze wilt delen.
I am an eager beaver. Love to learn, but hate to follow the traditional path. And how things are going my way now. With MOOC’s, YouTube tutorials, blogs, working out loud. Learning is everywhere and – good for me – not too regulated:)
Brainchanging Traditional learning is about knowledge. Getting as much in your head so you can to use it when time comes to use it. But nowadays knowledge is available realtime, thanks to Google. Our brain is changing accordingly. No longer set up to act like an encyclopedia. Our brain is becoming a networking machine. Connecting the dots and helping us to make use of the information we find.
Hole-in –the-wall That’s why asking questions is a much better way to learn, than just telling is as it is. Educational visionair Sugata Mitra started the experiment ‘a hole in the wall’. Making education & learning available for kids in a slum in New Delhi in India. Getting kids to teach themselves, starting with ‘how to use a computer’, but going way beyond that. Mitra makes use of the natural curiosity of children and this leads to impressive results. But more important it brings education to those who had no access to education before.
The experiment is now an institutionalised way of learning with over 100 computer stations across India and expansion to other countries . It also was the inspiration for the hit-movie Slumdog Millionaire. The theory of Minimally Invasive Education has proven to be a breakthrough in the traditional way of thinking in the area of education and has lead to great things, not only for the kids in India.
Learning playground So what’s in it for me? As I’m not in a slum and don’t need a computer in the wall. I have my laptop and am online whenever & wherever I want. So how can I make use of this learning revolution? Here’s the answer: MOOC. Wow, how things are changing.
MOOC is an Massive Open Online Course. A development that started in 2008 and is now a trend that is unstopable (ps: I love this word). With all the great universities in the world – such as Harvard, Stanford, MIT, Erasmus – offering courses for free. Online, anytime. The most popular platforms being Coursera, Udacity, edX and Khan Academy. And combining this with for instance TED, a wonderful platform for inspiration, the world is open for anyone who is curious. A true learning playground.
Some courses also offer social interaction with other students, which adds to the networking effect. The trick is to limit your own enthusiasm, cause before you know it you’ve enrolled for too many courses. It happened to me, and I still have to hold my horses whenever I login on for instance edX, cause there are always new intriguiging courses to do. One at a time is now my motto.
Digital Literacy This new playground of learning is not for all. It suits me, because it’s very ‘open’ and gives me the flexibility to do what and whenever I want. It also requires self-discipline, adaptiveness and digital literacy. Yes, as everything is happening online, you have to like being online.
I just found out that although I am not a Digital Native, I am a Digital Resident. Great uh? I love the way this other vision of “digital” taps into the use of digital rather than your date of birth. Yes, part of my life is online and I like it.
As for adaptiveness, I did a social learning MOOC with a dozen colleagues. Most of them didn’t finish the course. They were put off by the unstructuredness and couldn’t cope with the social interaction part. I gather that’s because they are more used to (and have a preference for) structured learning. I ,on the other hand, although not too enthusiastic about the platform and design, got around those hurdles and actually enjoyed getting my way through the course while also interacting with the other participants online. I broadened my vision, could share my personal insights and opinion to inspire others and the dialogue helped me to get to know others, ask questions, dive into things that others shared and build my network. Yes, things are going my way…….
Buiten zijn kinderen aan het spelen. En er zijn meer gasten die verblijven op deze bijzondere camping en een nachtje – of meer – slapen in een van de tien ‘kunstwerk-tenten’ en werkers die inspiratie putten uit deze bijzondere plek. Het geeft een hippie gevoel om hier te zijn. Laissez Faire en toch aan het werk. En dan ook nog mooi weer. De zon schijnt door het glazen dak en de slimme zonnepanelen hebben geen probleem om energie op te wekken. Voor een bezoek aan het toilet op naar de kunstzinnige toiletinstallatie. Een kunstproject van Joep van Lieshout. Niet alleen bijzonder om te zien, deze roestig ogende kokers op pootjes, maar ook volledig ecologisch verantwoord…
Vrijdagochtend 21 augustus. Ik ben in IJburg. Vandaag werk ik bij de KantoorKaravaan. Een anders-dan-anders werkplek in een heuse caravan. En vandaag staat de karavaan voor de laatste dag op de Urban Camp Site in Amsterdam. Ik ga in gesprek met Tom van de Beek, initiatiefnemer van de KantoorKaravaan.
Alle beetjes helpen
“De natuur heeft ons zoveel te bieden. Dat vergeten we nogal eens en we gaan slordig met de natuur om.” Hierin vindt Tom zijn missie: bewustwording creëren over een andere manier van leven en bijdragen aan een gezondere, duurzame samenleving. Werken in de natuur kan leiden tot meer energie, creatie en flow.
Nature connection will be the next big human trend
“Alle beetjes helpen”, gelooft hij. En met elk nieuw project zet hij iets in gang in de goede richting. Hij vertelt me meer over de achtergrond van de KantoorKaravaan. Het project zit nu in de eerste fase. Dat betekent uitproberen, doorontwikkelen en dan loslaten, zodra het commercieel gaat lopen. Met de KantoorKaravaan wil hij een alternatieve werkplek bieden, midden in de natuur. Omdat dat aantoonbaar gezonder voor je is. Het grootste deel van onze tijd zijn we immers aan het werk, dus hoe meer we die tijd gezond invulling geven, hoe beter het is voor de mens. En.. door meer in contact te zijn met de natuur, vergroten we het bewustzijn dat het iets is om zuinig op te zijn; te koesteren. En zo biedt de KantoorKaravaan losse werkplekken, maar ook vergaderruimtes in de natuur. Allemaal in caravans. Interessant voor werkgevers, werknemers en ZZP-ers. Want de techniek is geen belemmering meer. Zonnepanelen zorgen voor energie en met mobile wifi (mifi) kun je overal – dus ook op de mooiste plekken in de natuur – werken.
Tom – ecopreneur – heeft meer mooie initiatieven. Zo vertelt hij over I love Beeing, gericht op het tegengaan van de bijensterfte. En over Sustainsville, een prachtig en ambitieus plan voor een duurzame werk- en ontmoetingsplekken, voorzien van alle moderne hulpmiddelen, ook midden in de natuur. Een ideaal met een goed verhaal #staytuned! Ondertussen wijst hij me op de boekenplank met een aantal inspirerende boeken om de werkende bezoeker te prikkelen.
Op de boekenplank // Duurzaamheid van binnenuit, Froukje Jansen en Annick de Witt
// Walden, of Life in the woods, Henry David Thoreau
// How to Connect with Nature, Tristan Gooley
// The One-straw Revolution, Masanobu Fukuoka
// Roots (kookboek), met recepten van Ron Blaauw, Margot Janse en Dick Middelweerd
The Digital Nomad way Vanuit mijn werkplek kijk ik uit op het zand. Links, rechts overal zand. Wel heerlijk; schoenen uit en ontspannen aan de slag. Even later komt campingbaas Anthony met een heerlijke cappuccino.
Tja, waarom ging ik hier heen? Een poosje terug was me een post opgevallen op Facebook met een link naar een bericht over de KantoorKaravaan. Dat is me bijgebleven. Deze week had ik op vrijdag een lege agenda. Geen afspraken en tegelijkertijd nog allerlei dingen te doen; blogs schrijven, ideeën uitwerken, kortom geïnspireerd aan de slag zijn. En zo kwam ik ineens op het idee om te kijken of ik gebruik kon maken van deze KantoorKaravaan. Geboekt via Seats2Meet en nu zit ik hier, op het strand. Werken kan immers waar en wanneer je wilt. Als Digital Nomad klap je je laptop open en ga je aan de slag. En zo’n magische werkomgeving geeft net dat beetje extra.
Het is anders dan thuis, waar ik in mijn werkkamer aan de slag zou gaan, in een leeg huis. De omgeving biedt inspiratie maar zorgt ook voor focus. En in deze paar uur heb ik mensen ontmoet, inspiratie opgedaan, iets nieuws ervaren en ook nog gedaan waar ik voor kwam; werken. Zou iedereen eens moeten doen. Af en toe ergens anders werken. Uit je routine en comfortzone, iets nieuws ervaren.
Praktisch In de caravan is plek voor 3 mensen. Ik ben er nu alleen. De zon schijnt door het glazen dak. Tja, het is best warm. Na een uurtje schuif ik op, naar de andere kant van de caravan in de schaduw. De ‘ramen’ staan open en af en toe voel ik een heerlijk briesje. Wifi is geregeld, met mobile wifi (mifi). Stroom is ook geen punt, want het dak en voorkant van de caravan zijn voorzien van ultradunne moderne zonnepanelen. De auto zet ik verderop op het parkeerterrein van het strand. Als ik wil kan ik zelf koffie zetten met een percolator, maar de cappuccino van Anthony is perfect.
Met een plaid op schoot Terwijl ik nu met prachtig zomerweer in de caravan zit, verheug ik me ook op een dagje werken in de winter. Een dag waarbij de sneeuw tot de deur komt en ik met een plaid over mijn schoot geïnspireerd aan het werk ga. Tot gauw, KantoorKaravaan. Je ziet me snel weer terug, want wachten op de sneeuw duurt me te lang.
De Kantoor Karavaan is een initiatief van The Tipping Point. Een stichting die de transitie naar een duurzame samenleving wil versnellen met diverse projecten. Sympathieke ideeën die een zetje geven naar anders werken en leven. Meer informatie en ook een werkplek huren bij De KantoorKaravaan? // www.kantoorkaravaan.nl // Volgende stop De KantoorKaravaan: Het landgoed van de Metaal Kathedraal, bij Utrecht.
